sa gabi, ang dilim ay parang itim na arnibal
na bumubuhos
at tayo, isang pares ng langaw na dito'y nabibighani,
tumitikim, nadidikit, hanggang sa 'di na makalipad
ang malapot at matamis na katas ng gabi, pinupunan ang
mga puwang sa pagitan ng ating katawan,
pinupuno ang kawalang naghihiwalay sa atin sa mga
dingding ng silid
kay bagal ng bawat nating kilos
pero ang ating hininga, di mahabol ng mga kamay
ng orasan
sana, huwag nang dumating ang umaga
sapagkat sa pagsikat ng araw, tutuyuin nito ang dilim
kung paanong ang arnibal ay pinalalabnaw ng pagsundot
ng apoy, pinasisingaw
muli, magkakaroon ng puwang sa pagitan ng ating katawan,
ika'y lilipad palayo, babalik ang kahungkagan sa paligid
at ang tanging iiwan ng natuyong itim na arnibal, sunog
na asukal na kay pait.
25 aug 05
thursday
5.45 pm
No comments:
Post a Comment